Kształtowanie
przepływu materiałów i wyrobów gotowych w przestrzeni i czasie traktowane
było w przedsiębiorstwach przemysłowych
i handlowych jako sfery o znaczeniu podrzędnym. Uwagę koncentrowano
jednostronnie na realizacji produkcji lub sprzedaży jako dominującym elemencie
strategii działania przedsiębiorstw stosowanej do końca lat pięćdziesiątych.
Następnie na pierwszy plan wysunięto problemy rynku i promocji w ramach
strategii marketingowej. Doprowadziło to do rozpoznania możliwości, których
dostarcz świadome kształtowanie fizycznej dystrybucji w ramach marketingu mix.
Zaczęto rozwiązywać fragmentaryczne problemy ze sfery ruchu fizycznego dóbr np.
kwestie optymalnej lokalizacji magazynów, planowania i programowania dróg
przebiegów towarowych itp.
Wielcy
producenci skomplikowanych wyrobów stanęli przed koniecznością równoczesnego
rozwiązania trzech problemów, a mianowicie:
1.
Synchronizacji dostaw od zewnętrznych dostawców,
2.
potrzeby ograniczenia zapasów wyrobów gotowych
opuszczających sferę produkcji,
3.
zakończenie łańcuch logistycznego dopiero u ostatniego
nabywcy - konsumenta lub firmy kupującej środki pracy.
Te podstawowe motywy wprowadzenia
rozwiązań logistycznych występowały najczęściej w przemyśle, ale miały też
znaczenie w budownictwie i handlu. Niemal powszechne stało się dążenie do
minimalizacji zapasów i tym samym zwiększenia częstotliwości dostaw i poprawy
ich terminowości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.